Jeśli trapi Cię nadmaiar basu...
Poniższy tekst stanowi mój punkt widzenia na sprawę propagacji niskich tonów w pomieszczeniach. Może być przedmiotem konstruktywnej krytyki, jednakowoż autor nie gwarantuje odpowiedzi na nią ;).
Starałem się wyjaśnić problem kompletnie bez użycia matematyki czy równań fizycznych – mam nadzieję, że mimo wielu uproszczeń tekst oddaje w sposób w miarę wierny obiektywną rzeczywistość...
Wstęp
Zależy nam na tym, by odtwarzać dźwięk z możliwie najwyższą jakością. Inwestujemy wielką kasę w sprzęt, podniecamy się zmianą barwy wywołaną przez kable sieciowe lub super-podkładki antywibracyjne, ale często zapominamy o chyba najważniejszym elemencie naszego toru akustycznego jakim jest pomieszczenie odsłuchowe.
Często na różnych forach widzę zdjęcia wypasionych ołtarzyków za grube dziesiątki tysięcy, w kompletnie pustych, akustycznie nie do przyjęcia pomieszczeniach. Ktoś napisał kiedyś, że tor akustyczny jest tak dobry jak najgorszy jego element – a tym elementem jest bardzo często właśnie nasz pokój odsłuchowy. Zamiast zatem poszukiwać świętego Graala w sklepach ze sprzętem, spróbujmy najpierw przyjrzeć się naszym pomieszczeniom w których muzykę reprodukujemy.
Niestety, nasze głośniki nie stoją w pustym,pozbawionym przeszkód obszarze. Otaczają nasz ściany i nasz pokój zawsze będzie wprowadzał swój wkład w to co do naszych uszu dociera. Realizatorzy nagrania wkładają (więcej lub mniej) wysiłku w to, aby na płycie utrwalić możliwie wiernie to co muzycy z siebie wydadzą, w efekcie otrzymujemy nagranie w postaci skończonego dzieła. Naszą sprawą jest to co z nim zrobimy później.
Faktu, ze dźwięk będzie się od tych ścian (podłóg, sufitów, mebli, etc ) odbijał nie unikniemy, tak samo jak nie zmienimy faktu, że dźwięk jet falą akustyczną. Czyli inaczej – przenoszącymi się w powietrzu lokalnymi zamiami ciśnienia. Oczywiste, prawda? Ale czy zawsze o tym pamiętamy? To właśnie falowy charakter dźwięku jest przyczyną, ze nasz pokój wprowadza tak istotne zmiany w odbiorze muzyki.